- atbūdinėti
- atbūdinė́ti 1. iter. atbūti I.5: Jau vaikai už avis (už avių ganymą) atbūdinė́jo Rdm. Dienas atbūdinė́ja Lp. ║ Aš tę ir vaiską atbūdinė́jau Vrnv. 2. intr. nykti, dilti: Mėnelis jau atbūdinė́ja Lz. \ būdinėti; apsibūdinėti; atbūdinėti; prabūdinėti; pribūdinėti
Dictionary of the Lithuanian Language.